De hoogte in!

Hola chicos, hier ben ik weer. Ik ben onderhand in Tupiza, en vanaf morgen ga ik op een 4 daagse toer, dus de hoogste tijd voor een update!

Het hostel in Sucre was super gezellig, de meeste van m'n kamergenoten volgden daar Spaanse les en waren er wat langer, maar wat ik vooral zo leuk vond is dat ze enorm hun best deden om iedereen er bij te betrekken. We waren toen uiteindelijk met best een grote groep en dat was erg gezellig. Dinsdag ben ik met hun gaan mountainbiken, en dat was nog flink pittig!! We zijn in totaal 6u onderweg geweest (wel met pauzes) en gingen flinke stukken bergop. Hallo ik heb vakantie hoor, wat is dit?!

Als beloning voor ons harde werk gingen we daarna een biertje drinken in een café waar ze Nederlandse dingen op de kaart hadden! Dus heb ik iedereen bitterballen en een stuk Bossche bol laten proberen. Het was niet zo goed als thuis, maar ook zeker niet slecht!

De volgende dag was ik reisleider en nam ik een hele groep mee naar het dinopark. Het begon met Hati, die ik een paar dagen eerder in een fried chicken fastfoodrestaurant had ontmoet, en met wie ik had afgesproken naar de dinos te gaan (het is wel grappig, hier spreek je gewoon elke gringo aan die je ziet en dan maak je plannen voor de volgende dagen, terwijl ik thuis nooit zomaar iemand in de Mac zou vragen of ze morgen mee gaan naar het rijksmuseum). Toen ik in het hostel vertelde dat we gingen wilden nog een hoop mensen mee, en zo was ik opeens reisleider van een enorme groep. Het park was deze keer wel open (score) en we konden de gefossiliseerde voetafdrukken van dinosaurussen van heel dichtbij zien. Dat was wel leuk, maar verder stelde het niet heel veel voor, er waren alleen een aantal dino replica's.

's Avonds gingen we naar de karaoke! Ik hou van karaoke, en naast het gebruikelijke karaokereportoire hebben we allemaal liedjes in onze eigen talen gezongen. Ik deed samen met Filip prachtige Nederlandse duetten (hah), en ook Hebreeuws, Afrikaans, Maleisisch, Mandarijn en Cantonees, en natuurlijk Engels kwamen voorbij. Oh, en ook Spaans hebben we geprobeerd.

Donderdag was mijn laatste dag in Sucre, en heb ik eerst met Hati geregeld dat ze vrijdag met mij mee met de trein naar Potosi kon, en met haar koffie gedronken. De rest van de dag heb ik wat rond geslenterd door de stad, want dat had ik eigenlijk nog amper gedaan. Ook heb ik last minute nog even de casa de libertad, waar de Boliviaanse onafhankelijkheid van Spanje is getekend, bekeken.

Daarna kwam er slecht nieuws: de trein ging de volgende dag niet! Het is dus een klein volkswagenbusje op een rails, die maar 3x per week gaat, maar aangezien die de dag ervoor niet vanaf Potosi naar Sucre had kunnen gaan vanwege heftige regen (in Sucre had ik geen druppel gezien, maar hoorde meer mensen over flinke regen in Potosi), kon die vrijdag niet vanaf Sucre naar Potosi. Ik vond het erg jammer want het had me heel vet geleken, maarja, niks aan te doen.

Toen ik 's avonds met Hati wat ging eten kwam ik Nienke weer tegen, met wie ik de jungletoer aan het begin van m'n reis heb gedaan! Dat was wel grappig. Zij had in de tussentijd al de toer van de zoutvlakten gedaan, waar ik dus morgen aan begin. Daarna ben ik nog even kort naar een salsa-avond gegaan om nog even dag te zeggen tegen al m'n leuke kamergenoten.

Vrijdag was het dus echt tijd om Sucre te verlaten. Samen met Hati en 2 van m'n kamergenoten, de Chileense Maria en de Chinese Guangyen nam ik de bus naar Potosi. Potosi staat bekend als de hoogste stad op aarde, al weet ik niet helemaal of dat klopt, maar het ligt boven de 4000 meter en ik was wel redelijk bang dat ik last zou krijgen van hoogteziekte. Dat bleek gelukkig alles mee te vallen, terwijl alle drie m'n reisgenoten er wel wat last van hadden, had ik dat eigenlijk totaal niet. 's Middags hebben we een beetje Potosi verkend, wat ik niet een hele leuke stad vond. Het ziet er wat armoedig en slecht onderhouden uit (al is dat wel vaker zo in Bolivia). De stad is vooral ontstaan doordat er zilver was gevonden wat gemijnd werd (vooral door inheemse en Afrikaanse slaven), en op dit moment wordt er nogsteeds zilver gemijnd, en als toerist kun je zo'n mijn in. Dat heb ik niet gedaan, vooral omdat ik het nogal een claustrofobisch idee vind en nog wat met blessures aan het aanrommelen ben, maar ook omdat ik het eigenlijk toch wel een raar idee vind om te gaan kijken hoe mensen daar zo keihard aan het werk zijn.

Omdat ik Potosi niet zo boeiend vond, en al wat langer in Sucre was gebleven, besloot ik vanochtend gelijk door te reizen naar Tupiza. Dat is 7u met de bus, dus dat was nog even een flinke zit. Ik zat wederom naast een man die van mening was dat ik mijn stoel behoorde te delen met zijn moddervette arm. Maar het uitzicht was wel vet. Het landschap is vrij rotsig en woestijnachtig, met veel cactussen, en werd naarmate ik zuidelijker kwam steeds ruiger. Hier in Tupiza is het net alsof ik in een wildwestfilm rondloop, super vet!

Verder is in Tupiza geen reet te doen, behalve dus een toer boeken en pizza eten. Het halve dorp bestaat uit pizzerias, waarvan de helft 'tupizza' heten :') nou, nou, wat een goede grap jongens. Morgen ga ik dus gelijk weer weg, met een vierdaagse toer richting Uyuni, waarbij ik onder andere naar de beroemde zoutvlaktes zal gaan. Ik ging daarnet langs wat bedrijfjes die deze toer aanbieden, en aangezien ze in grote lijnen niet van elkaar verschillen was ik vooral benieuwd naar wie mijn medepassagiers zullen zijn, zijn dat een beetje gasten van mijn leeftijd enzo, waarop de mevrouw me vertelde dat ze inderdaad rond mijn leeftijd zijn, en één van die jongens heel hot is. Toen heb ik gelijk geboekt natuurlijk!

Ik spreek jullie allemaal over een paar dagen! Veel liefs!