Nullarbor Traveller - van Adelaide to Perth
Door: leonievanbreeschoten
Blijf op de hoogte en volg Leonie
31 December 2011 | Australië, Perth
Hallo allemaal!!
Na tien dagen in de middle of nowhere te hebben gezeten heb ik nu weer internet en is het dus weer tijd voor een update.
Mijn reis van Adelaide naar Perth was erg leuk maar veel avontuurlijker dan ik verwacht had. We sliepen vrijwel de hele reis in swags (een soort canvas bodybag met een matrasje er in) in de openlucht en zaten vaak dagen zonder douche (soms zelfs zonder wc). Hoewel het natuurlijk enigzinds oncomfortabel was vond ik het wel erg cool want ik had wel echt het gevoel dat ik op avontuur was in de middle of nowhere en een andere kant van Australie bekeek.
In deze tien dagen hebben we zo'n 4000 km afgelecht. Perth, de hoofdstad van West Australia wordt ook wel de meest afgelegen metropool ter wereld genoemd. Om in Perth te komen moesten we de nullarbor (latijns voor geen bomen) doorkruisen, zo'n 1000 km of niets. Met niets bedoel ik echt niets, geen steden, geen hotels, amper tankstations en geen wc's (en ook geen bush-wc's, want er zijn geen bomen). De weg van Darwin naar Alice Springs is druk vergeleken met dit! We hebben dus erg veel in de bus gezeten, maar ook veel moois gezien.
Mijn medereizigers waren van alle leeftijden, van 18 tot in de 60. Ik was dus een jonkie, maar het was wel erg gezellig.
De eerste dag werd ik in Adelaide bij mijn hostel opgehaald en we reden richting de Southern Flinders Ranges, waar we een wandeling door de Alligator Gorge hebben gemaakt, waar overigens helemaal geen alligators zitten. Het was een mooie korte wandeling door een canyon. Na de lunch reden we naar Warren Gorge, waar we zouden overnachten. Daar hebben we toen wat door de omgeving gewandeld, en veel wilde dieren gezien (kangaroes, wallabies, konijntjes, spinnen, wilde geiten). Toen wat gegeten en daarna echt in de bush overnacht, we sliepen in onze swags onder de sterrenhemel en hadden een fantastisch uitzicht over het nationale park om ons heen. Er was geen douche en we waren dus wel een beetje vieze stinkertjes.
De volgende dag werden we wakker doordat de zon opkwam, en nadat we ons kamp hadden opgebroken vertrokken we naar de Dutchman's stern, een berg die we beklommen zodat we een mooi uitzicht over de omgeving kregen. Het was heel erg warm, al liepen we van 9 tot 10 uur s ochtends. Toen weer de bus met airco in gegaan tot we in Coodlie Park aankwamen, de thuisbasis van onze tourcompany. Daar zijn we maar heel even gestopt en toen gingen we er weer op uit. Onze eerste stop was een of andere grot, eigenlijk was het meer een groot gat naast de zee, waar we in zijn geklommen. Dat was wel bijzonder. Daarna gingen we sandboarden, maar de duinen hier waren niet zo hoog als die in Nieuw Zeeland en het was dus niet zo leuk als in NZ. Daarna zijn we de zee ingesprongen, en de golven waren gigantisch! Ik geloof niet dat ik ooit zulke hoge golven had gezien. Toen weer naar Coodlie Park, waar we gedouched en gebbqt hebben. En hoewel ik de optie had om in een bed te slapen heb ik toch weer mijn swag opgezocht, aangezien het binnen veel te warm was.
De volgende dag was het tijd voor surf les!! Ik was niet erg goed en de les duurde ook niet erg lang, maar het was wel erg leuk en als ik nog eens de kans krijg neem ik graag nog een les (maar niet hier in Perth want er zijn hier naar mijn smaak iets te veel incidenten met haaien geweest). Na het surfen hebben we gelunched en wat op het strand gechilled en toen verteld onze tourguide dat ze de groep die hier twee weken geleden surflessen hadden gehad met spoed uit het water moesten halen omdat hij (de gids) twee vinnen had gespot die zeer waarschijnlijk aan menshaaien vast zaten. Ik was erg blij dat ik dat niet eerder wist... Na de lunch zijn we naar een uitkijkpunt gereden waar we zeeleeuwen hebben bekeken en daarna naar een plek waar een aantal super grote rotsen lagen, wat heel apart was. Vervolgens hebben we nog dolfijnen gezien en later nog een duik in zee genomen, en toen zijn we terug gegaan naar Coodlie Park. Laat 's avonds hebben we een nocturnal wildlife tour gedaan, maar helaas zagen we geen wombats omdat het te warm was. Wel zagen we veel kangaroes, maar je ziet hier overal veel kangaroes, want ze zijn een plaag.
De volgende dag vertrokken we van Coodlie Park richting de nullarbor. Eerst stopten we nog in een opvangshuis voor wilde dieren, waar ze wombats, kangaroes en emoes hadden. Vooral een baby kangaroe was erg aaibaar en schattig. Verder zijn we nog gestopt bij de Great Australian Bight, het zuidelijkste punt hier, waar Australie en de zee elkaar ontmoeten. Maar er is geen strand maar er zijn kliffen van 80 meter hoog en de zee daar onder. Je wilde dus niet te dicht bij de rand komen. Verder was het veel rijden, rijden en rijden. We overnachten bij een verlaten service station, waar we in onze swags tussen de kraaien, muizen, spookachtige verlaten gebouwen en roestende auto's hebben geslapen.
Toen we de volgende dag wakker werden was het eerste kerstdag, maar voor ons was het vooral een lange reisdag. We reden en reden tot we South Australia verlieten en West Australia binnen kwamen. Daarna reden en reden en reden en reden we. We stopten kort om een verlaten telegraph station te bekijken, wat nu overwoekerd is door zand en planten, en later nog om een blowhole te bekijken, waar koude lucht uit de grond komt (erg lekker in een plek waar het zomers vaak boven de 40 graden is). Daarna overnachten we weer in de middle of nowhere.
De volgende dag vertrokken we langzaam richting beschaving. Rond het middaguur kwamen we aan in Esperance, de eerste stad die wij in dagen hadden gezien, maar alles was dicht aangezien het boxing day (soort 2e kerstdag) was. Dus hebben we maar op het strand gelegen. Daarna reden we naar Lucky bay, waar we kampeerden op een echte kampeerplaats, waar voornamelijk Australiers waren die hun zomervakantie aan het vieren waren. Na de lunch reed Dave (onze tourguide) ons naar een van de omlichende stranden, en wandelden wij terug. Verder hebben we wat op het parelwitte strand gechilled, en zelfs kangaroes op het strand gezien!!
De volgende dag bleven we nog op dezelfde plek en dus hebben we het rustig aan gedaan. We hebben nog twee wandelingen gemaakt en nog wat in de zon gelegen, maar ik was weer ietwat verbrand en heb het dus voorzichtig aan gedaan.
De volgende dag gingen we weer verder, en onze eerste stop was wederom Esperance. Daar heb ik mama wakker gebeld, want ik was zo blij dat ik eindelijk weer telefoon bereik had. Daarna hebben we weer gereden, gereden en gereden tot we bij de Sterling Ranges aankwamen, waar we een wandeling op een van de bergen hebben gemaakt. Daarna reden we naar onze kampeerplek, waar zowaar een zwembad was!
De volgende dag gingen we weer verder en onze eerste stop was de Valley of the Giants, waar we een tree top walk hebben gedaan. In de Valley of the Giants staan hele oude, hoge bomen, en ze hebben er een soort brug tussendoor gebouwt, ter hoogte van de toppen van de bomen, zodat je ze vanuit een ander perspectief kan bewonderen. Dat was erg cool. Na de lunch kwamen we aan in Margaret River, de stad, die we kort verkend hebben, en daarna overnachtten we aan de over van de margaret river, de rivier, waar we even in gezwommen hebben. Het was alweer onze laatste avond en we hebben nog gezellig gekletst.
De volgende dag, gisteren, begonnen we met een aboriginal experience. Een aboriginal nam ons mee op een wandeling en vertelde dingen over planten en werktuigen enzo, en hij speelde didgeridoo voor ons. Het was wel leuk, maar ik heb onderhand al meerdere aboriginal experiences gezien, en ik moet bekennen dat ik niet heel erg onder de indruk was (jaja, luxeprobleem). Daarna nam hij ons mee een grot in, en dat was echt super cool!! Dit was een hele grote grot, met heel veel stalagmieten en stalagtieten, de meeste van kristal. Dat was echt heel indrukwekkend en naar mijn mening een van de hoogtepunten van de reis. Daarna reed Dave ons naar Perth, waar ik in mijn hostel aankwam en eindelijk een goede douche kon nemen en mijn kleren kon wassen.
Vandaag is het dus oudjaarsdag, en vanavond ga ik met vier anderen die ik op de tour heb ontmoet bij het vuurwerk kijken. In Australie mag je geen eigen vuurwerk afsteken, maar alle grote steden organiseren groot vuurwerk. Verder is er 7 uur tijdsverschil, dus vanavond om 17u zit ik al in het nieuwe jaar!!
Veel liefs,
Leonie
Na tien dagen in de middle of nowhere te hebben gezeten heb ik nu weer internet en is het dus weer tijd voor een update.
Mijn reis van Adelaide naar Perth was erg leuk maar veel avontuurlijker dan ik verwacht had. We sliepen vrijwel de hele reis in swags (een soort canvas bodybag met een matrasje er in) in de openlucht en zaten vaak dagen zonder douche (soms zelfs zonder wc). Hoewel het natuurlijk enigzinds oncomfortabel was vond ik het wel erg cool want ik had wel echt het gevoel dat ik op avontuur was in de middle of nowhere en een andere kant van Australie bekeek.
In deze tien dagen hebben we zo'n 4000 km afgelecht. Perth, de hoofdstad van West Australia wordt ook wel de meest afgelegen metropool ter wereld genoemd. Om in Perth te komen moesten we de nullarbor (latijns voor geen bomen) doorkruisen, zo'n 1000 km of niets. Met niets bedoel ik echt niets, geen steden, geen hotels, amper tankstations en geen wc's (en ook geen bush-wc's, want er zijn geen bomen). De weg van Darwin naar Alice Springs is druk vergeleken met dit! We hebben dus erg veel in de bus gezeten, maar ook veel moois gezien.
Mijn medereizigers waren van alle leeftijden, van 18 tot in de 60. Ik was dus een jonkie, maar het was wel erg gezellig.
De eerste dag werd ik in Adelaide bij mijn hostel opgehaald en we reden richting de Southern Flinders Ranges, waar we een wandeling door de Alligator Gorge hebben gemaakt, waar overigens helemaal geen alligators zitten. Het was een mooie korte wandeling door een canyon. Na de lunch reden we naar Warren Gorge, waar we zouden overnachten. Daar hebben we toen wat door de omgeving gewandeld, en veel wilde dieren gezien (kangaroes, wallabies, konijntjes, spinnen, wilde geiten). Toen wat gegeten en daarna echt in de bush overnacht, we sliepen in onze swags onder de sterrenhemel en hadden een fantastisch uitzicht over het nationale park om ons heen. Er was geen douche en we waren dus wel een beetje vieze stinkertjes.
De volgende dag werden we wakker doordat de zon opkwam, en nadat we ons kamp hadden opgebroken vertrokken we naar de Dutchman's stern, een berg die we beklommen zodat we een mooi uitzicht over de omgeving kregen. Het was heel erg warm, al liepen we van 9 tot 10 uur s ochtends. Toen weer de bus met airco in gegaan tot we in Coodlie Park aankwamen, de thuisbasis van onze tourcompany. Daar zijn we maar heel even gestopt en toen gingen we er weer op uit. Onze eerste stop was een of andere grot, eigenlijk was het meer een groot gat naast de zee, waar we in zijn geklommen. Dat was wel bijzonder. Daarna gingen we sandboarden, maar de duinen hier waren niet zo hoog als die in Nieuw Zeeland en het was dus niet zo leuk als in NZ. Daarna zijn we de zee ingesprongen, en de golven waren gigantisch! Ik geloof niet dat ik ooit zulke hoge golven had gezien. Toen weer naar Coodlie Park, waar we gedouched en gebbqt hebben. En hoewel ik de optie had om in een bed te slapen heb ik toch weer mijn swag opgezocht, aangezien het binnen veel te warm was.
De volgende dag was het tijd voor surf les!! Ik was niet erg goed en de les duurde ook niet erg lang, maar het was wel erg leuk en als ik nog eens de kans krijg neem ik graag nog een les (maar niet hier in Perth want er zijn hier naar mijn smaak iets te veel incidenten met haaien geweest). Na het surfen hebben we gelunched en wat op het strand gechilled en toen verteld onze tourguide dat ze de groep die hier twee weken geleden surflessen hadden gehad met spoed uit het water moesten halen omdat hij (de gids) twee vinnen had gespot die zeer waarschijnlijk aan menshaaien vast zaten. Ik was erg blij dat ik dat niet eerder wist... Na de lunch zijn we naar een uitkijkpunt gereden waar we zeeleeuwen hebben bekeken en daarna naar een plek waar een aantal super grote rotsen lagen, wat heel apart was. Vervolgens hebben we nog dolfijnen gezien en later nog een duik in zee genomen, en toen zijn we terug gegaan naar Coodlie Park. Laat 's avonds hebben we een nocturnal wildlife tour gedaan, maar helaas zagen we geen wombats omdat het te warm was. Wel zagen we veel kangaroes, maar je ziet hier overal veel kangaroes, want ze zijn een plaag.
De volgende dag vertrokken we van Coodlie Park richting de nullarbor. Eerst stopten we nog in een opvangshuis voor wilde dieren, waar ze wombats, kangaroes en emoes hadden. Vooral een baby kangaroe was erg aaibaar en schattig. Verder zijn we nog gestopt bij de Great Australian Bight, het zuidelijkste punt hier, waar Australie en de zee elkaar ontmoeten. Maar er is geen strand maar er zijn kliffen van 80 meter hoog en de zee daar onder. Je wilde dus niet te dicht bij de rand komen. Verder was het veel rijden, rijden en rijden. We overnachten bij een verlaten service station, waar we in onze swags tussen de kraaien, muizen, spookachtige verlaten gebouwen en roestende auto's hebben geslapen.
Toen we de volgende dag wakker werden was het eerste kerstdag, maar voor ons was het vooral een lange reisdag. We reden en reden tot we South Australia verlieten en West Australia binnen kwamen. Daarna reden en reden en reden en reden we. We stopten kort om een verlaten telegraph station te bekijken, wat nu overwoekerd is door zand en planten, en later nog om een blowhole te bekijken, waar koude lucht uit de grond komt (erg lekker in een plek waar het zomers vaak boven de 40 graden is). Daarna overnachten we weer in de middle of nowhere.
De volgende dag vertrokken we langzaam richting beschaving. Rond het middaguur kwamen we aan in Esperance, de eerste stad die wij in dagen hadden gezien, maar alles was dicht aangezien het boxing day (soort 2e kerstdag) was. Dus hebben we maar op het strand gelegen. Daarna reden we naar Lucky bay, waar we kampeerden op een echte kampeerplaats, waar voornamelijk Australiers waren die hun zomervakantie aan het vieren waren. Na de lunch reed Dave (onze tourguide) ons naar een van de omlichende stranden, en wandelden wij terug. Verder hebben we wat op het parelwitte strand gechilled, en zelfs kangaroes op het strand gezien!!
De volgende dag bleven we nog op dezelfde plek en dus hebben we het rustig aan gedaan. We hebben nog twee wandelingen gemaakt en nog wat in de zon gelegen, maar ik was weer ietwat verbrand en heb het dus voorzichtig aan gedaan.
De volgende dag gingen we weer verder, en onze eerste stop was wederom Esperance. Daar heb ik mama wakker gebeld, want ik was zo blij dat ik eindelijk weer telefoon bereik had. Daarna hebben we weer gereden, gereden en gereden tot we bij de Sterling Ranges aankwamen, waar we een wandeling op een van de bergen hebben gemaakt. Daarna reden we naar onze kampeerplek, waar zowaar een zwembad was!
De volgende dag gingen we weer verder en onze eerste stop was de Valley of the Giants, waar we een tree top walk hebben gedaan. In de Valley of the Giants staan hele oude, hoge bomen, en ze hebben er een soort brug tussendoor gebouwt, ter hoogte van de toppen van de bomen, zodat je ze vanuit een ander perspectief kan bewonderen. Dat was erg cool. Na de lunch kwamen we aan in Margaret River, de stad, die we kort verkend hebben, en daarna overnachtten we aan de over van de margaret river, de rivier, waar we even in gezwommen hebben. Het was alweer onze laatste avond en we hebben nog gezellig gekletst.
De volgende dag, gisteren, begonnen we met een aboriginal experience. Een aboriginal nam ons mee op een wandeling en vertelde dingen over planten en werktuigen enzo, en hij speelde didgeridoo voor ons. Het was wel leuk, maar ik heb onderhand al meerdere aboriginal experiences gezien, en ik moet bekennen dat ik niet heel erg onder de indruk was (jaja, luxeprobleem). Daarna nam hij ons mee een grot in, en dat was echt super cool!! Dit was een hele grote grot, met heel veel stalagmieten en stalagtieten, de meeste van kristal. Dat was echt heel indrukwekkend en naar mijn mening een van de hoogtepunten van de reis. Daarna reed Dave ons naar Perth, waar ik in mijn hostel aankwam en eindelijk een goede douche kon nemen en mijn kleren kon wassen.
Vandaag is het dus oudjaarsdag, en vanavond ga ik met vier anderen die ik op de tour heb ontmoet bij het vuurwerk kijken. In Australie mag je geen eigen vuurwerk afsteken, maar alle grote steden organiseren groot vuurwerk. Verder is er 7 uur tijdsverschil, dus vanavond om 17u zit ik al in het nieuwe jaar!!
Veel liefs,
Leonie
-
31 December 2011 - 07:53
Han En Dit:
Wat zal het weer afkikken worden om straks weer te reizen tussen Veenendaal en Middelburg.
Wij wensen je een een TOP 2012
-
31 December 2011 - 13:12
Carlijn:
Supertof! Gelukkig nieuwjaar alvast! -
31 December 2011 - 14:14
Mama:
Hé Lily,
Klinkt allemaal weer erg bijzonder en avontuurlijk.
En laat nu het nieuwe jaar maar komen, voor jou nog anderhalf uur, voor ons nog een halve dag.
En dan nog 17 nachtjes slapen voor ik je weer in mijn armen sluit!!!!!
Gelukkig nieuw jaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
